රස

ගැහැනු සිරුරක සුවයෙහි කය සතපවන මිනිසුන් ඇහැරවා ගත්තත් සිත්විලේ නොපිපුණ තුටු මල් කැකුළු නෙක එළු කුකුළු සූකර සතුනගේ පණ කෙඳි මිහිතලෙන් චුතකොට සදා රසමසවුළු පිනවමින් රසදිව ඇතැම් පුහුදුන් දන සිත් ගඟේ තුටු රැලිසර නැගූවත් කොපමණ මදුවිතක් තොලගා පියෙවි ලෝකෙන් බැහැර ව ඇන්දත් සතුටු සිත්තම් මැකී බොඳ වී යන මතට ලොල්වුණ දන නොවිඳිති කිසි දිනක ජීවන යථාර්ථය සඟවා වසන්කරගත් සනාතන දහමක රස

කාළයේ අවකාශය

තුන් යම ගතවූ ජීවිතයේ

අරුනළු නැගේනා අභාතයේ

අහස ඉසවුවේ ඔබ මා දුටුවේ

රිදී පහන් තරුවක් වාගේ

දැස වසාගෙන මැදියම් යාමේ

යහනත වැතිර්‍රී නිදන වෙලේ

කවියක් සේ ඔබ හද තුල ගුලි වී

මා  හද  පිරි මැද පිරි මැද අවදි කලා

මැදියම අවදිව හැබහින් දුටු වෙමි

පෙරයම නින්දේ දුටු සිහිනේ

එහෙත් සිහිනයක් වේදෝ යලි ඒ

ජීවිතයේ අන්තිම යාමේ