Saturday, April 2, 2016

වෑයම





සඳක් වී මා එන්න
සැරසුණා ඔබෙ ලොවට
එහෙත් එය අමාවක
රැයක් විය සඳ නො එන

තරුවක් ව දිලිසෙන්න
තැතනුවෙමි දුරින් හිඳ
තරු නිවා සඳ නැඟි
බැබළුණිය මුළු රැය ම

පියුමක් ව පිබිදුණෙමි
සරසන්න නිල විල
දිය සිඳී විල් මැකිණ
ගිම්හාන හිරු පැමිණ

දිය බිඳක් වී ආමි
විල් නෙළුම පුබුදන්න
නොතරම් ය දියබිඳු ව
වැසි වැටී පිරි විලට

හැමූවෙමි සුළඟක් ව
ගිම් නිවා සනසන්න
ඉරී සළු වලා පෙළ
දැවුණි හිරු උණුසුම් ව

සුසුමක් ව ගැවසුණෙමි
තැවුණු හද සතපන්න
තැවුල් ඉපදෙනු කෙලෙස
හදවතක් නොමැති කල