බැසගිය සඳම යළි හවසට පායාවී
නිසසල සසල හදවත් ළඟ නවතීවී
ගහකොළ ගලන සඳ වතුරින් නහවාවී
හිතුනම වලා යට මොහොතක් සැඟවෙවී
මා වවුලකුට මං සලකුණු තියාගන
කළුවර එබෙයි සඳ දිනිතිය සොයාගෙන
දහවල දැවුන තැන් සිහිලෙන් තෙමාගන
සඳමත සිනාවෙයි ඒ මුව පුරෝගන
පිරිමැද මිහිරි සිතිවිලි සඳ පතිත රැයේ
ඉගිලෙන පැතුම් කුමකට හිර කරම් ළයේ
පිපි කළුවරට තරු එළියත් එළිය තියේ
ලස්සන කවක් සඟවමි සඳ ගිලුණ දියේ
