බත් ගස

ලෝකයේ බොහෝ අය 

තුන් වේලම උඩ බලාගෙන

ඉන්න බව දන්නේ මේ ගස

රහත් හිමි නමක් ලෙසය

33 කෝටියක් මුල් යොමා

මහපොලොවෙ දුක් කරදර දරාගෙන

අපිත් එක්කම වැඩුන මේ ගස

බලන් අරටුව පලාගෙන

මතුවන සෙනෙහස කොස් ලෙසින්

කුසට මැද ආමාශය පිරිමදින

කුළිය නිමවී ගෙදර ආ 

අප්පච්ච්චි මෙන් ගේ දොරකඩම

 හිටගෙන පොඩි උන්ට 

වරක ලොසින්ජර දෙන්නෙ 

දෝතින් වඩාගෙන

මේ බත් ගස ඉතින්

අපට මහ වෙහෙරකි

------------------------------

දුෂාන් ජයරත්න

මල් අම්මා

පින්තාලියක් වී හිටගෙන

මනු සතුන් හැමෝටම 

ආදරේ මවු කිර තනන්නී

කිල්ලෝට ලෝකයේ 

හුද්කලා වන්නී

බඩගින්න ගෝනි කටු 

අනින කුස පොත්ත

ඉනි කටු අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙන

මලක් දෙකක් විකුණා ගන්න

අනේ මද්දහනේ

පාරමිතාවක් පුරන්නී

---- මුල් ගුරුතුමිය අම්මාය -----

සාලෙ පුරා , කාමර පුරා

පාට පාට පැස්ටල් කූරු වලින්

බිතු සිතුවම් අදින්නට

-------------------------------------

නුඹේ උපකරණ

ඇද ඇද ගල ගලවා

විජ්ජා පරීක්ෂණ කරන්නට

අ,,යනු ආ,,යනු කියා දී

බස රස කෙරුව

ගෙවෙන මිණි රන් තුඩ

සැණෙකින් උල් කර අත හුරු කල

-----------------------------

අකුණු ගහන මහ වැස්සක්

බිම හෙලන  රාත්‍රියක

බිය මකා සුර0ගනා කතා 

සවන් යොමු කර නිදන්නට සැදූ

---------

අපබ්‍ර0ශ මුළු රාත්‍රිය පුරාම

ඇස්වල නිදිකුම්බා කටු ඇන ඇන

ටියුෂන් මල්ලව පොරයට නොයවා

දිරි දී අකුරින් ජය ගන්නට

***** ඒ නුඹය..

**** මාස් පඩි ****

අව්වටම පිච්චුණු

සුදු අත්දිග කමිස

පොල්තෙල් අතුල්ලා

එක්කාසු කළ තැන තැන 

ශේෂ වූ කෙස්ස

අළු කෙසෙල්, 

ගැට පොලොස් සමඟ

බත ඔතා පත්තර පිටුවක

අවැසි අනවැසි

සියළු ලට්ට ලොට්ට

පුරවපු ඔපීසි 

ඉදිමුණු දණහිස්

වලට බරදී දනිපනි ගගා

කෙසඟ මුත් තවම නාඩි 

වැටෙනා සිරුර ගෙනයමි

මාස් පඩි හිඟමන් ඉල්ලන්ට

නිතර ළඟ දැවටෙන නුඹ?

උඩඟු කඳු මුදුනට

වගක් නැති බව දැන දැන

නිතර ළඟ දැවටෙන 

වළාකුල දුටුවේද නුඹ?

කඳු මුදුන අතහැර

රිදෙන ගමනක් යන්නට

හිත හදාගෙන, මොහොතක් 

හැඬූ හැටි දුටුවේද නුඹ?

පොඩි සාදු

සංසාර ගමනින් එතර වන්න පොඩි සාදු

පොඩි සාදු

ගං දැල බුදු කුටිය බෝ මලුව

සඳ එළිය...වන අරණ නිසසලයි

තව්තිසාවෙන් මිහි ලොව

බුදු පුදට එන

දෙවඟන පුදන පරසතු

මදාරා කඩුපුල් මලින්

බුදු කුටිය සුවඳයි...

ලොවක් නිදනා නිහඬ මැදියම

තුන් සිතම සිල් සුවදින් පහන් කර

පොඩි සාදු පාරමී දම් පුරයි….

තණ්හා රතී රගා රඟදෙන කෙළි මඩල

සම වැදුන උපශාන්ත වු

දැහැන් බිද දමන්නට

එපා පොඩි සාදු දැස් හැර බලන්නට

බැරි වේවි සතර වරිගෙට

නිවන් දකින්නට

සෙවනැල්ල

අත ළඟම සේ පෙනෙන

මායාව සිත දවන 

නුඹයි සෙවනැලි දහස 

ළඟ වුනත් ළඟ නොවන

එළිය සමගින් මැවෙන

අඳුර ළඟ සැඟව යන 

නොපෙනුනත් ළඟින් ඉඳ 

හිතට එබිකම් කරන 

කිසිදිනක හිමි නොවන

කිසිදිනක වෙන් නොවන

තනිකමට තනි රකින

සෙවනැල්ල නුඹ සබඳ

**තුම්මුල්ලෙ මතකයන් **

අවසන් ලෙක්චර් එකත් ඉවරයි

තුම්මුල්ලෙ මතකයන් අහුලන්

සරසවියෙ පාරවල් අතරින

කවදාවත් නැති හැගීමක්

නොතේරෙන මහ පාළුවක්

රැගෙන යළි ගමට යන්

නැවටහ් හමුවන සිතින්

අහිමි විලාසිතා

.....අහිමි මානය......

තිබුන මුත් ආශාව

ගත දවට ගන්නට 

දුහුල් දවල සළු පිලි

සිත මන් මත් කරවන

...ඒත්....

                                             ඇත මා බැද දමා

                                                                  මා සන්තකව ඇති

                                                              උකට ලී වන් කුරාණය

                                                               දවට ගමි ඉතින් මම

                                                               ලොවම වසන සළුවම

...   සැ.යු..( ගැරහීමක් නොවේ.)

සුළඟ

සුළඟ ඇවිදින් උදයේම

තබා අත්සන වැලි මත

රතු ලදලු කලබල කර

මල් පියලි ගෙන නික්මිණ

වළා අතුරා ආ මඟ 

රහස් පිඹ පිඹ හැම අත

දූලි තිර පට දිග හැර 

ආව සැණෙකින් සැඟවිණ

අසනි වැසි

අසනි වැසි ඇද හැලුනි

නියගයට සමුදෙමින්

උනා දැමුවෙමි ඇදි වතද

සිනා මල් පිපුනි මුවගට

සැනසුම

නෙතු රිදෙන මානයේ 

මා නොදැක, නුඹ හිඳින

ඇඟිලි තුඩු අගින් හිස 

යළි යළිත් අවුල්වන 

ඇදුම්කන නෙතු සඟල 

වසා මොහොතක් සිතන 

සුසුම් නොහෙලා හැරෙමි 

හෙටයි හිනැහෙන දවස

ප්‍රාර්ථනා

සුලග

සුලගක්

ඇවිදින්

හැඩිකල

මිදුලක්

හැඩකල

ඉදලක්

 සුලගට

එරෙහිව

වස්සානයේ අවසන

ඉඳහිට අහඹු දවසක

කොපුලත තෙමන වැහි බිඳ 

නුඹේ සිත ළඟ ගලපයි 

මගේ කඳුලක මතකය

පුස්

අපේ උන් කියයි

මමත් එළ 

බවුද්දයෙක්

අහපි කියාපන් තුසරණය

කියපි දන්නෑ.

නොලියනා කවි

කියන්..

නුඹ 

දකිනවද...

මා 

නොලියනා 

කවිත්?

අහිමි

කලාතුරකින් වුවද

නුඹ ගෙනෙන සතුට පොද

මගේ සිතට නුහුරු බව 

ඉඳුරාම මම දනිමි 

නුඹේ අත්ලත තබමි