Monday, November 9, 2015

කුමරියක පා සලඹ ලබනට



දෙතොල හරහා

ඇඟිලි තුඩගින්

අඳිමි මතකෙන් සිනහ සලකුණු

දෙනෙත ගැඹරෙහි

කිමිද මොහොතක්

සොයා යන්නෙමි මතක විසිතුරු

අවුල් කෙහෙරැළි

අතර පැටලී

සුළං රැළි වෙමි සිඹින නිරතුරු

රුවක නතරව

අතරමං වෙමි

සිහිනයක් වී හෙටත් එනතුරු

බිඳෙන් බිඳ නුඹ ගෙනත්

මගේ හිතට ගොඩගහන

මේ සිනා ළවැලි ගෙන 

මාළිගා තනමි මම 

සයුරු තෙර කළඹමින්

රුදුරු රළ නැඟෙන ඉම

නොතනන්න මාළිගා

උගෙනගමි ඉතින් මම 

දඩබ්බර දෙනෙතෙහි







නුඹේ රළු කොපුලත


තවරන මගේ සුසුමක


දැනේවිද මන්දා... 

පැතුම් සහසක කැබලිති 





දඩබ්බර දෙනෙතෙහි 


අතරමං වුණු මොහොතක

පෙනේවිද මන්දා... 

හීන දහසක අරුණැලි





නුඹට මොහොතක්


රහසෙන් එන්නම්


හිත් ඉම පියමැන

සිනහ බිඳක්  නුඹේ දෝතට අරන්





මගේ ලොවෙන් 

මොහොතක් සොරකම් කර


නුඹ වෙනුවෙන් 

ලෝකයක් තනන්නම්





කඳුලකට තනිරකි

පරවුණු හිතක්


නුඹ පමනමයි පිලිසරන

දැන දැන ඇයි පමාවක්

එන්න නවතින්න මොහොතකට

කල්පයක් සේ දැනෙන්නට