උපන්දා සිට කරපු අකුසල්
දුරුව යන්නට මොහොතකින්...
තුන්සිය හැටපස් දොහකින්
එක් දිනක්...
දැහැන් ගත වමු
..
පුන්සඳ පිපී දිලෙද්දී
නිසංසල අහස්තලේ....
රන්වන් බෝපත් සිලි සිලි නාදෙන්
සෙලවන මොහොතක
සිතකට දැනුනයි
සහන් සුවේ...
දුරුකතරේ මංමුලා වී
යන මේ ගමනේ
නැවතුම කොතැනද
නොදන්න අපහට
වදාළ බුදුමඟ කියාපාන
ජීවමාන බුදු පුතුනේ
සිතගත සිසිලයි
සුමුදුයි සරලයි
දිවියට මාගේ...
වැටහෙයි හේතුව
තුන්සිත දමනය කළ
එක් මොහොතක....
සත්‍ය වැටහී
යන මඟ හෙළිවී
ඇත සසරේ...
දොහොත් මුදුන් දී
බැතිබර මනසින්
එකුන් සියක් නොව, සියක් වරක්
දැහැන් වදිමි මම...
