සඳක් වී මා එන්න
සැරසුණා ඔබෙ ලොවට
එහෙත් එය අමාවක
රැයක් විය සඳ නො එන
තරුවක් ව දිලිසෙන්න
තැතනුවෙමි දුරින් හිඳ
තරු නිවා සඳ නැඟි
බැබළුණිය මුළු රැය ම
පියුමක් ව පිබිදුණෙමි
සරසන්න නිල විල
දිය සිඳී විල් මැකිණ
ගිම්හාන හිරු පැමිණ
දිය බිඳක් වී ආමි
විල් නෙළුම පුබුදන්න
නොතරම් ය දියබිඳු ව
වැසි වැටී පිරි විලට
හැමූවෙමි සුළඟක් ව
ගිම් නිවා සනසන්න
ඉරී සළු වලා පෙළ
දැවුණි හිරු උණුසුම් ව
සුසුමක් ව ගැවසුණෙමි
තැවුණු හද සතපන්න
තැවුල් ඉපදෙනු කෙලෙස
හදවතක් නොමැති කල
No comments:
Post a Comment