තනිකඩයාගේ කවිය

කුල මල මිළ මුදල් දේපල  ජාති බේද අතරේ තනිවන යව්වනය

නොනිදි රැය දිගු වුවත් 

සඳ එළිය හරි කළුවරයි

අමාවක අත වනයි 

පෝය නික්මෙන හැඩයි

 දුරුත්තේමල් සුවඳ

 මගෙ පැලට අකැපමයි

ප්‍රේමයේ හව්හරණ 

කාසි ළඟ රැකවලයි

කල්පයක් වූ හීන 

හීනයට ඉඟිමරයි

නියංසායට දැවුණු 

ඉපල් මදහස පුරයි

එකම පරපුරක උරුම 

මේ කඳුළු උණුහුමයි

දුරුතු මහ හීතලයි 

තනිකමට සරදමයි

තරු එළිය මඟ නොකී 

යෞවනය තනිකඩයි

ගුරුපාට අතීතය 

මදහසට විරසකයි

පුර හඳට පෙම් පිරුව 

හදවතට දුක බරයි

කවි හිතම ගැබ්බරයි 

පත් ඉරුව තනිකඩයි