පියාපත් සවි වී

සොයා හදවත හරි මැද

වපුල නෑඹුල් බිජුවට

නඟා අංකුර හෙමිහිට

තටු මැවිණි උර තල මත

බියෙන් වක් වූ පියපත

සෙමෙන් සෙනෙහෙන් පිරිමැද

දුර අහස වුව ළඟ බව

රහස් තැබුවා සවනත

ගිලෙන විට කඳුලැලි ගඟ

සෙමෙන් තුරුලට අරගෙන

පියාඹන හැටි මුලසිට

කියාදුන්නා මතකද?

පියාපත් සවි වී අද

සරන සඳ මා පැතූ නුබ

නුඹේ සිනා මිස දුර සිට

තවත් දිනුමක් නැහැ මට